KRUPIŃSKI Bolesław

KRUPIŃSKI Bolesław (1893 – 1972), inżynier górnik, profesor. Urodził się 15 marca 1893 r. w Woronczynie na Wołyniu jako syn Michała i Lucyny z domu Mazurkiewicz. Po ukończeniu gimnazjum klasycznego w Łucku, od 1911 r. studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu. W 1914 r. wyjechał na praktykę wakacyjną do kopalni „Niwka”, gdzie zastał go wybuch I wojny światowej. Pracował w kopalni i uczył w szkole realnej. Jednocześnie zapisał się jako wolny słuchacz na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jesienią 1919 r. podjął studia w Akademii Górniczej w Krakowie. W 1923 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego i został zawiadowcą „Niwki”, a następnie głównym inżynierem „Klimontowa” i „Mortimeru”. Zajmował się m.in. sprawami modernizacji i usprawnienia pracy tych kopalń. W 1933 r., po unieruchomieniu obu zakładów, przeniósł się na Górny Śląsk. Został dyrektorem kopalni „Rymer”, a później naczelnym dyrektorem Rybnickiego Gwarectwa Węglowego. Aresztowany 1 września 1939 r. przebywał do wiosny 1941 r. w obozie w Buchenwaldzie. Po uwolnieniu pracował w firmie „Torf” w Warszawie, a następnie w fabryce konserw „Woka”, na stanowisku dyrektora technicznego. Współpracował z ruchem oporu. Po wyzwoleniu podjął pracę w wydziale górniczym grupy operacyjnej Ministerstwa Przemysłu w Katowicach, a 24 lutego 1945 r. został mianowany dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego. Był inicjatorem utworzenia Instytutu Naukowo – Badawczego Przemysłu Węglowego (późniejszego Głównego Instytutu Górnictwa) i Wydziału Górniczego na Politechnice Śląskiej. Pracował naukowo, publikował liczne artykuły w literaturze fachowej. Po habilitacji w Akademii Górniczo – Hutniczej w Krakowie, od 1946 r. kierował Zakładem Górnictwa, a następnie Katedrą Ekonomii i Organizacji Górnictwa tej uczelni. Tytuł profesora otrzymał w 1950 r. Zajmował odpowiedzialne stanowiska w strukturach zarządzania polskim górnictwem. Był m. in. wiceministrem górnictwa (1950) i przewodniczącym Państwowej Rady Górnictwa przy prezesie Rady Ministrów (1956 - 72). Przez wiele lat pełnił również funkcje kierownicze w Komitecie Węglowym Europejskiej Komisji Gospodarki ONZ w Genewie i Międzynarodowym Komitecie Organizacyjnym Kongresów Górniczych. W 1961 r. mianowany został członkiem korespondencyjnym Polskiej Akademii Nauk. Zmarł 24 października 1972 r. w Warszawie.