ZAHORSKI Karol

ZAHORSKI Karol (1879 – 1970) lekarz chorób wewnętrznych, społecznik. Urodził się 5 listopada 1879 r. w Pułtusku, był synem Władysława, nauczyciela i Felicji z d. Arnold. Gimnazjum ukończył w Częstochowie w 1899 r., dyplom lekarski uzyskał w 1904 roku, na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1904 r. mieszkał i pracował w Sosnowcu. Był ordynatorem oddziałów wewnętrznych sosnowieckich szpitali: „na Lepiankach”, (Pogoń), Towarzystwa Górniczo – Hutniczego „Hrabia Renard”, Szpitala Miejskiego nr 2 (1935 – 1960). W latach 1960 – 1970 kierował Poradnią Schorzeń Jelitowych. Działał społecznie – uczestniczył w organizowaniu służby zdrowia i opieki społecznej w Sosnowcu, a także placówek kulturalnych i oświatowych. Podejmował próby sanitarnego uporządkowania miasta (1905 – 1906), organizował kursy dla analfabetów, prowadził popularne wykłady z higieny i medycyny społecznej. W czasie pierwszej wojny światowej członek Komitetu Zdrowia Publicznego i Rady Miejscowej Opiekuńczej, współorganizator „Kropli Mleka”, inicjator utworzenia sierocińca w Sosnowcu. Po odzyskaniu niepodległości pełnił funkcje przewodniczącego Rady Miejskiej m. Sosnowca (1919 – 1925). W latach 1919 – 1921 sprawował opiekę nad rannymi powstańcami śląskimi. Był członkiem Komitetu Głównego Pomocy Ślązakom w Sosnowcu (1919).
W 1922 r. zorganizował Szpital dla Dzieci Zagłębia Dąbrowskiego przemianowany potem na Szpital Miejski (na Pekinie). Członek zarządów PCK w Sosnowcu i Oddziału Sosnowieckiego Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego. W 1929 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Poznańskim. Publikował artykuły naukowe w czasopismach medycznych. Był wieloletnim członkiem zarządu i prezesem Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego oraz jego honorowym członkiem. Zmarł 28 października 1970 roku w Sosnowcu, pochowany został w Warszawie na Powązkach. Imię Karola Zahorskiego nosi Szpital Miejski nr 2 w Sosnowcu.