DANIŁOWSKI Gustaw

DANIŁOWSKI Gustaw (1871 – 1927) ps. Władysław Orwid, poeta, prozaik, działacz społeczno – niepodległościowy. Urodził się 12 lipca 1871 r. w Cywilsku (Rosja), w rodzinie Władysława, powstańca z 1863 r. Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim, a później kształcił się w Instytucie Techniki w Charkowie. Tutaj rozpoczął działalność społeczną i niepodległościową, którą kontynuował w Warszawie (od 1900) i Galicji (od 1908). W 1895 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Pozostawał pod wpływem koncepcji politycznych Józefa Piłsudskiego. Po rozłamie w partii (1906) znalazł się we Frakcji Rewolucyjnej. Był więziony na Pawiaku (1906). Dużą aktywność wykazywał w dziedzinie upowszechniania kultury i oświaty. Należał do współorganizatorów czytelni publicznych, wchodził w skład zarządu Towarzystwa Kultury Polskiej (od 1906) i Towarzystwa Pisarzy Polskich (1909). Od 1910 r. był członkiem Związku Walki Czynnej. W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, a po zakończeniu I wojny światowej, pełnił funkcję urzędnika do specjalnych poruczeń przy J. Piłsudskim. Po przewrocie majowym wystąpił z PPS i zaprzestał działalności politycznej. Pisał wiersze, nowele, opowiadania i powieści, m. in. Z minionych dni (1902), Jaskółka (1907), Wrażenia więzienne (1908), Na stokach Cytadeli (1916). Publikował także artykuły w prasie. Głównym tematem twórczości Daniłowskiego była współczesna sytuacja narodowa i działania zmierzające do odzyskania niepodległości. Jako pisarz bywał w Sosnowcu. Zmarł w Warszawie, 21 października 1927 r. Od 1927 r. jego imię nosi Miejska Biblioteka Publiczna w Sosnowcu.